“Увага! Увага! Не прапусціце! Толькі ў нас і толькі 1 снежня спектакль пра Маму Му і Крумкача! Уваход вольны!” – кожная на свой лад гаманілі ілюстраваныя афішы вучняў, запрашаючы на выступленне лялечнага тэатрыка “Лямцавая батлейка”.

Вераніка Фаміна ўзяла ў палон дзіцячыя сэрцы яшчэ да пачатку імпрэзы. Выхаванцы дзіцячага садка і малодшых класаў атулілі яе цесным колцам і наперабой дзяліліся з госцяй сваімі радасцямі, поспехамі і  няўдачамі: “Паглядзіце, тут мяне кот падрапаў, але цяпер ўжо не відаць, бо зажыло…”

Затым слова ўзяла Алеся Літвіноўская, памочнік пасла Швецыі ў Рэспубліцы Беларусь па грамадскіх сувязях. Яна падаравала нашай установе найкаштоўнейшы падарунак – новую кнігу на беларускай мове шведскай пісьменніцы Юі Вісландэр “Мама Му ў басейне” , а таксама карту Швецыі. На гэту кнігу ў бібліятэцы цяпер вялікі попыт, бо, паводле назіранняў вучаніцы, “цяпер усе ляцяць у бібліятэку, каб узяць яе і пачытаць”.

Чаму кніга выклікала такі ажыятаж? Дзецям вельмі спадабаўся спектакль, пастаўлены паводле яе. “Было вельмі весела, мы ўсе былі чырвоныя ад смеху”, – успамінае юная глядачка.  І сапраўды, прыгоды непаседлівага Крумкача і гарэзлівай каровы Мамы Му разварушылі і рассмяшылі ўсіх прысутных у зале.

Гледачы засвоілі некалькі слоў па-шведску, затаіўшы дыханне, сачылі, як Мама Му праехала па трубе і не захрасла, гучна “заўзелі” і падтрымлівалі Маму Му ў заплыве на 25 метраў, шчыра спачувалі Крумкачыку, бо ён не ўмеў плаваць, і радаваліся, калі ў яго з’явілася магчымасць атрымаць жаданы медаль. Крумкачык быў вельмі шчаслівы, радасна скакаў па сваіх маленькіх сябрах, дэманструючы спрыт у палёце. Дзеці і цяпер з усмешкамі прыгадваюць, што “ў мяне варона сядзела на галаве, а карова апырскала вадой, калі скочыла ў басейн”.

“Дзеці, а вы можаце атрымаць медаль?” – спытала Вераніка Фаміна. “Можам, – пачулася ўпэўненае ў адказ. “А за што?”— “За апладысменты!” Атрыманы медаль можна было дамаляваць, што дзеці з задавальненнем і зрабілі, аформіўшы яго адпаведна са сваімі заслугамі і вартасцямі. Нотку шчасця дадалі і салодкія пачастункі. “Гэта мае любімыя цукеркі!”— усміхалася дзетвара адно аднаму.

 “Час праляцеў вельмі хутка, мы нават не прыкмецілі, як прыйшла пара развітвацца. Цяпер крышачку сумна, але становіцца радасна, калі ўспамінаеш выкрутасы Крумкача і Мамы Му,” – распавядаюць дзеці. “Ведаеце, што я чакаю ў падарунак на Новы год? Не тэлефон, не флэшку, не ляльку. Кнігу!”—  такія словы пачула не раз. Хочацца верыць, што кніга, прыйшоўшы ў дом дзіцяці, стане неабходнасцю для яго і надзейным сябрам на ўсё жыццё.

Ад імя вучняў і выхаванцаў дзіцячага садка шчыра дзякую творчаму тандэму за выступленне, падарункі і хвіліны радасці!

Святлана Ізафатава,

настаўнік беларускай мовы і літаратуры

 Залескага яслі-сада – сярэдняй школы.